Şimdi senin yaran benim yaramla birleşince canın acıyor,korkuyorsun ama bana doğru koşmaktan kendini alamıyorsun
Sonra istiyorsun ki benim canım acısın ama aslında kendi canını yakıyorsun. Benim yaralarını “kabul” ettiğimi görünce bana güveniyorsun.
Aynı odada acılarından korkan iki yabancı oluveriyoruz bir zaman sonra. .Korka korka yaralarını gösteriyorsun bana.
“Bak benim yaralarım bunlar, sana güveniyorum ama hala kanıyor üstüne çok bastırıp acıtma, olur mu?” diyorsun.
Yaralarına bakarken bu sefer ben şefkat duymaya başlıyorum, ne de çok benziyoruz aslında diyorum.
İşte tam bu noktada sen de gözlerinle bana “Ben de senin yaralarının farkındayım ama korkma acıtmıycam” diyosun.
Ben kendime dönüyorum, kendimi sorguluyorum.. Şimdi iki yabancı var hala odada, yaralarına yaşlı gözlerle bakan..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder